Zes wedstrijden spelen in de eredivisie. En dan maar 1 punt halen en er 17 verliezen. Of: vijf wedstrijden spelen en ze dan allemaal verliezen. Dat kan gewoon niet.
Maar het is Feyenoord echt overkomen. In onze Eredivisie, die niet als bijzonder sterk bekend staat. Als je in die competitie wat stabiliteit in je team bouwt, word je vanzelf kampioen. Daartoe zouden die drie trainers van Feyenoord toch ook in staat moeten zijn. Een van hen (Van Bronckhorst) heeft bij Arsenal en Barcelona gespeeld, een ander (Wouters) bij Bayern München.
Ik hield het niet uit gisteren voor de tv bij Feyenoord-ADO, dus ik liep af en toe even weg. In mijn hoofd maalde steeds: Waarom speelt Jan-Arie van der Heijden? Nee, ik heb niets tegen die jongen, maar wel tegen zijn voetbal. Waarom zat Van Beek op de bank? Omdat hij niet goed in zijn vel zat? Dan had van Bronckhorst zondag niemand kunnen opstellen.
Het elftal heeft geen idee. Goed idee om Kuyt in de spits te zetten. Maar wat doe je dan als hij even naar de vleugels gaat? Dan hoort Gustafsson in het centrum op te duiken. Maar die gozer had zijn slaapmuts op, dus hij kwam niet, of steeds te laat.
De middenvelders stonden steeds met hun buik naar Vermeer. Dat heeft geen nut, want dan kun je niet meer dan een kaatsbal geven. Goed samenspel is onmogelijk als je in het veld steeds verkeerd staat.
En dan was er nog die vrije trap. Eerst wilde Van der Heijden ‘m nemen, toen pakte Vilhena de bal af en uiteindelijk ging Vejinovic er achter staan. Vejinovic is gehaald om zijn goede trap, maar daar is niets van terechtgekomen. Dus hij kan die bal niet zomaar meer opeisen. Maar ga dan niet moeilijk kijken, zoals Vilhena. Dat is niet goed in deze fase. Je helpt je team er niet mee.
Vejinovic schoot de bal in de muur, ook dat nog. Maar zeg dan tegen hem: ‘Jammer, kom op!’ Dan kom je bij elkaar. Nu is Feyenoord een stuurloze boot op een wilde zee.
Nee, het gaat er niet om dat spelers het niet goed wíllen doen. Hun vertrouwen heeft een pak slaag gehad. Dan gaan ze verkeerde dingen doen op het veld. Dan horen ze opeens het scheldende publiek. Of dan denken ze al aan de volgende dag, wanneer de supporters boos langs het trainingsveld zullen staan en die Van Hanegem weer een kritische column over ze zal schrijven.
De spelers moeten hun vertrouwen terugkrijgen. Zo’n Sven van Beek, die moet je gewoon weer opstellen en een duidelijke opdracht geven. ‘Bijt die spits in zijn nek. Laat niet los!’ Tegen Karsdorp zeg je: ‘Heel leuk, dat langs de lijn rennen. Maar nu even niet meer doen, jongen. Het is niet meer functioneel.’ Die Bilal laat je acties maken.
Ik vertel hier liever een vrolijk verhaal. Maar zes wedstrijden, 1 punt – ik kan het nog steeds niet begrijpen. Van 1992 tot 1994 was ik trainer van Feyenoord. Toen verloren we in twee seizoenen, geloof ik, vier keer, 4 van de 68 wedstrijden! En het is ook alweer zeventien jaar geleden dat onze club landskampioen werd.
Kijk eens naar de aankopen die hier de afgelopen jaren zijn mislukt en vele miljoenen hebben gekost. Vergelijk dat dan eens met de spelers die hier de afgelopen jaren hebben gespeeld: Clasie, Pellè, Martins Indi, De Vrij, Fer, Wijnaldum. Boëtius. Als we die spelers hier hadden gehouden – met hogere salarissen – dan was Feyenoord nu al zeker een paar keer kampioen geworden
Bron: Ad.nl
You must be logged in to post a comment Login