Schaken: ‘Wij blij met een punt, John baalde ervan’

Hij werkte hard voor een basisplaats tegen Ajax, maar Ruben Schaken moest vanaf de bank toekijken hoe zijn vervanger Jean-Paul Boëtius zijn debuut in de Eredivisie glans gaf met een treffer. Schaken baalde én genoot. Lees hieronder een interview met de snelle buitenspeler uit de papieren versie van Voetbal International.

Waarom begon je niet?
‘Omdat ik toch nog wat vocht in mijn knie had. De trainer wilde niet te veel spelers opstellen die net terug waren van blessures, dat snap ik wel. Na de training van zaterdag kwam hij naar me toe, de opstelling was nog geheim. Koeman zei: “Wil je weten of je speelt?” Hij wist natuurlijk dat ik er alles aan had gedaan fit te worden voor De Klassieker. De trainer draaide er niet om heen. Hij koos voor Jean-Paul Boëtius, maar ik ging gegarandeerd invallen.’

Begreep jij het?
‘Eigenlijk niet, want ik had aangegeven te kunnen spelen. Maar ik ben prof genoeg te accepteren wat de trainer beslist, hij is de baas. En laten we wel wezen, onze nieuwe jongen heeft het natuurlijk niet onverdienstelijk gedaan. Dat is dan ook de kracht van Koeman, zo’n jongen in zó’n wedstrijd gewoon op te stellen. Het pakte perfect uit.’

Is het makkelijk voor Boëtius te moeten debuteren in De Klassieker tegen Ajax?
‘Ja, dat is makkelijk, want er is geen druk. Hij kan vrijuit voetballen. Ik heb van Jean-Paul genoten, hij heeft gescoord, dat is leuk, maar hij was ook dreigend en werkte hard. Het zegt veel over de kwaliteit van de jeugdopleiding van Feyenoord. Jean-Paul trainde al een week met ons mee, hij is een rustige, goeie jongen, heel stabiel. Ik heb er een concurrent bij.’

Jij bent met je dertig jaar routinier bij Feyenoord. Heb jij je nog ontfermd over de debutant?
‘Toen ik merkte dat ik wel eens niet zou kunnen gaan spelen, ben ik op hem af gestapt. Ik kreeg een hesje tijdens de laatste training, maar hij ook. Ik zei: “Vriend, maak je klaar, ga vroeg naar bed, want ik denk dat je gaat spelen.” Ook voor de wedstrijd heb ik met hem gesproken. “Je bent achttien, je hebt niks te verliezen, dus speel lekker je spel.” Niet hij, maar wij hadden wat te verliezen, dat maakte het voor Jean-Paul zoals gezegd iets makkelijker.

Maar als hij zou hebben gefaald, hadden we hem – Koeman kennende – voorlopig niet meer teruggezien.
‘Dat klopt. Koeman is met hem in het diepe gesprongen, maar het was wel ergens op gebaseerd. Vorige week met Jong Feyenoord/Excelsior had hij al fantastisch gespeeld. Dan klop je dus gewoon op de deur. En als Koeman je goed genoeg vindt, speel je gewoon.’

Als invaller voor Wesley Verhoek speelde jij vervolgens een bepalende rol in de wedstrijd.
‘Ik zat me te verbijten op die bank. We hebben veel concurrentie voorin, kijk maar naar alle namen. Verhoek begint langzaam zijn draai te vinden, Boëtius dient zich aan; dat betekent dat iedereen scherp moet zijn, zoals het hoort bij een topclub.’

Heb jij je grote vriend nog gezien?
‘John Guidetti? Wat denk je. Hij belde me zowat dagelijks op, was enorm gespannen. Voor de wedstrijd kwam hij even het spelershome in. Daarover twijfelde hij nog, want hij wist niet of Koeman dat gepast vond en onze trainer is de enige voor wie hij bang is. Koeman vond het prima, we hebben elkaar omhelsd en toen hij zijn ereronde liep, hoorden wij in de kleedkamer het stadion ontploffen. Dat hielp wel mee. Het grappige was dat iedereen na afloop tevreden was met een punt, maar John baalde. Dat is dan toch de mentaliteit die we een beetje missen.’

Bron: Vi-magazine