Joost Luiten, een echte Feyenoorder, maakte gisteren mijn dag helemaal goed. In hem, de winnaar van de KLM Open in Zandvoort, zag ik terug wat ik in Feyenoord zo erg mis. Vastberadenheid, onverstoorbaarheid, overtuiging, noem maar op.
Hij won op een geweldige manier, versloeg Jiménez met zijn paardenstaart, een van de sterkste spelers ter wereld. Ik begin daarom met Joost van harte te feliciteren. Het zou vandaag echt onbeschoft zijn om het eerst over voetballen te hebben en daarna pas over de prestatie van Luiten. Ik neem mijn pet af voor deze jonge gast. Een jongen naar mijn hart. Eentje in wie ik alles terug zie van wat ik in het huidige Feyenoord mis.
En toch zette ik thuis de televisie in principe aan om naar NEC-Feyenoord te kijken. Dat zit zo diep. Eerst kijken wat er op voetbalgebied gebeurt. Ik ben namelijk een echte liefhebber, met ook nog een beetje ervaring in het vak. Om die combinatie mag ik deze column schrijven.
Maar ik ga nu voor het eerst zeggen dat ik geen antwoord heb op een probleem in het voetbal. Een probleem bij Feyenoord, om precies te zijn. Ik snap namelijk niet waarom de selectie van Feyenoord, die twee jaar achter elkaar kampioen had kunnen worden, die dit jaar ook nog steeds kampioen kan worden, zó slap en ongeïnspireerd voetbalt.
Vooral in de defensie. Bij het tweede tegendoelpunt van Feyenoord draait Martins Indi zich vlak bij de goal om omdat hij bang is dat de bal in zijn buik komt. Bij de eerste tegentreffer gaat De Vrij de lucht in, valt, blijft net iets te lang op zijn kont zitten en ziet dat er daarom gescoord wordt.
Ik wil het niet steeds over, bijvoorbeeld, een jongen als De Vrij hebben, maar het niveau dat hij en zijn collega’s achterin halen is gewoon schandalig laag momenteel. Hoe kan dat? Ze speelden zich het Nederlands elftal in. Wat is er aan de hand? Ook aanvallend is het niks meer.
Pellè is een mooie jongen en zijn haar zit geweldig, maar hij had in Nijmegen de uitstraling van een poffertje zonder suiker. Hij is bij lange na niet meer zo alert als vorig seizoen. Hij scoort af en toe, dat wel, ja, maar mag het? In Nederland. Waar verdedigers niet meer leren om naast opbouwen ook nog eens met hun hele ziel en zaligheid tegendoelpunten te voorkomen.
Ik geef toe dat het allemaal wat populair klinkt, maar het is de waarheid. We leiden onze spelers, met name onze verdedigers, totaal verkeerd op. Het ziet er op het eerste gezicht allemaal leuk uit, maar we komen tekort. We zijn niet goed genoeg meer en we nemen, ik heb het over de trainers, te snel genoegen met middelmaat. Dat mag niet.
Trainers moeten hun spelers beter maken. Bij Feyenoord hebben we dan nog een aardige opleiding, maar het lijkt wel of daar de tevredenheid ineens toeslaat. Ook binnen de selectie. Ze kunnen nog 23 keer met zijn allen gaan staan juichen bij een doelpunt, zoals ik ze tegen NAC zag doen, maar ik geloof dat signaal niet.
De spelers van Feyenoord hebben niet zo veel meer voor elkaar en hun club over, dat is wat ik zie bij ze. Ze verstoppen zich voor elkaar. Ik hoop dat Ronald Koeman dat ook constateert en er wat aan doet. Hij zit er het dichtst op van allemaal, hij heeft daarom het meeste recht van spreken. Ik wacht op zijn echte verhaal.
Bron: Ad.nl
You must be logged in to post a comment Login