Mathijsen bij Oranje, Martins Indi linksback maar hoelang nog?

De wederopstanding van Feyenoord doet deugd, binnen én buiten De Kuip. De traditionele top drie, de grootste clubs van het land, staan waar ze horen: bovenin de ranglijst. Goed voor het Nederlandse voetbal. Maar net nu met volop eigen jeugd de weg omhoog is ingezet, dreigt de 14-voudig kampioen uit Rotterdam in oude fouten te vervallen.

Alleen al in het afgelopen seizoen en tijdens de huidige voetbaljaargang debuteerden liefst twaalf spelers in een Feyenoord-shirt in het betaalde voetbal. Stefan de Vrij, Bruno Martins Indi, Jordy Clasie, Daryl Janmaat en Ruben Schaken ontvingen in 2012 zelfs een haasje voor hun eerste wedstrijd in het Nederlands elftal. De eerste drie jonkies zijn zelfs al vaste (basis)klanten bij het Oranje van bondscoach Louis van Gaal.

Joris Mathijsen behoort ook nog altijd tot het keurkorps van Van Gaal. Hoewel de 83-voudig international sinds het desastreus verlopen debuut van de ‘Tulpengeneraal’ in het Koning Boudewijnstadion tegen België (4-2) geen basisplek meer heeft gehad bij Oranje, zit Mathijsen ‘gewoon’ nog bij de eerste twintig spelers voor de oefeninterland tegen Italië.

Op basis van een nuchtere blik op de prestaties van het lopende seizoen, mag dat opmerkelijk genoemd worden.

Mathijsen is veelvuldig onderwerp van discussie in voetballand. Als het niet over zijn prestaties gaat, dan wel zijn topsalaris; vaker nog een combinatie van beide. Voetbal International meldde in november dat de jongere garde zich zou ergeren aan het riante salaris van Joris Mathijsen. ‘Ik garandeer iedere voetballer die twee WK’s en twee EK’s heeft gespeeld zwart op wit hetzelfde salaris’, reageerde technisch directeur Martin van Geel.

Maar wat heeft Mathijsen dat Martins Indi niet heeft? Staat Mathijsen de ontwikkeling van het eigen talent niet in de weg? Is zijn rol in de kleedkamer dusdanig belangrijk dat het prestaties op het veld compenseert?

Tegengoals
Sinds de komst van Mathijsen staat Feyenoord in de Eredivisie op een gemiddelde van 1,3 tegengoals mét de verdediger in de basis en 1,0 zonder (met De Vrij, Martins Indi en/of Kongolo). Het totaal aantal tegengoals staat op 27 na 21 duels; een beduidend hoger gemiddelde (1,29) dan vorig seizoen. Toen eindigde Feyenoord met 37 tegentreffers na 34 duels (1,08 per duel).

Dan is er nog het ‘issue’ dode-spelsituaties. Valt dat op het conto van Mathijsen te schrijven? Te makkelijk misschien. Feit blijft: de organisatie ontbreekt vaak in de verdediging. Meer dan de helft van de doelpunten die Feyenoord incasseerde, 54 (!) procent, kwamen voort uit een vrije trap of hoekschop. Penalty’s werden hierin niet meegerekend.

Juist in topwedstrijden laat Feyenoord het dit seizoen afweten. In de zes wedstrijden tegen PSV, Ajax, FC Twente en Vitesse werden twee puntjes behaald. Juist in deze wedstrijden maakt Feyenoord beginnersfouten.

Feyenoord – Ajax 0-1 (2-2)
Frank de Boer posteert verrassend Christian Eriksen in de spits bij Ajax. In praktijk is de Deen vaker in de middencirkel te vinden dan in de zestien van Feyenoord. Een veredeld 4-4-2 in een ruit, zoals Barcelona – op een ander niveau – met Lionel Messi al jaren doet. Niet anticiperen en met vier man achterin blijven spelen, is dan levensgevaarlijk. Dat blijkt in de eerste helft. Eriksen zakt in, het centrum van Feyenoord doet hetzelfde. Voor Ryan Babel is het als de Rode Zee opengespleten wordt. Hij duikt het gapende gat in, terwijl Eriksen hem kruist. Aangezien Babel de man is van Janmaat, ogen Mathijsen en De Vrij gedesoriënteerd. Het tweetal botst bijna tegen elkaar op, waarna Eriksen uit het oog verloren wordt en er zelfs geen rugdekking plaatstvindt. Babel steekt de bal op Eriksen: goal.

FC Twente – Feyenoord 1-0 (3-0)
De verdediging van Feyenoord loopt richting de middenlijn om het speelveld zo klein mogelijk te houden en Luc Castaignos – wegens de dreiging van buitenspel – achteruit te dwingen. Als de Twente-back Roberto Rosales zijn persoonlijke duel wint en er een lange bal lonkt, zet Mathijsen plotseling als enige een stap terug. Van buitenspel is daardoor bij Rosales’ pass door de lucht geen sprake meer. De bal vliegt over Mathijsen heen en Castaignos is er vandoor. Op snelheid wordt de ervaren verdediger geklopt. De Vrij probeert met een uiterste sprint een Twente-doelpunt te voorkomen. Tevergeefs.

Ajax – Feyenoord 1-0 (3-0)
Bij Feyenoord is het in de tweede Klassieker van het seizoen wél duidelijk wie er met een eventuele inzakkende centrumspits meeloopt. De Vrij volgt keurig de stappen van Siem de Jong. Om een steekpass op één van de Ajax-vleugelspelers én een enorm wak in het centrum te voorkomen, is een centale positionering belangrijk. Mathijsen anticipeert echter niet op het meelopen van De Vrij met De Jong. Hij houdt halsstarrig vast aan zijn positie links in het opengereten centrum. De opgestoomde verdediger Niklas Moisander verstuurt een pass recht door het hart van de Rotterdamse defensie. Fischer heeft geen last van het feit dat Janmaat hem de pas af probeert te snijden, want hij heeft uitwijkmogelijkheid naar rechts. Mathijsen houdt in en maakt een gebaar van ‘dat is jouw man’ richting zijn rechtsback.

PSV – Feyenoord 1-0 (2-0)
Dries Mertens is voor Feyenoord zo ongrijpbaar als Fischer anderhalve week ervoor. De Belg staat op papier linksbuiten, maar duikt over het hele veld op. Mertens heeft zijn directe tegenstander Sven van Beek verlaten, de debutant blijft – afspraak of niet – rond de rechtsbackpositie lopen. Er ontstaat een één-tegen-één-situatie in het centrum. Mertens speelt de bal in op Matavz, spurt weg van Mathijsen en krijgt de bal terug. De Feyenoord-verdediger verliest het op snelheid. Doordat de pass van Matavz niet op maat is, kan Mathijsen corrigeren. Wat volgt is een ongecontroleerde en totaal onnodige sliding, terwijl er met Clasie en Van Beek genoeg rugdekking is. Mertens kapt Mathijsen kinderlijk eenvoudig uit en vindt de verre hoek: doelpunt.

Het kan niet lang meer duren totdat Bruno Martins Indi uitgroeit tot een vaste waarde in het (centrum) van de Oranje-verdediging. Voorlopig moet hij zijn favoriete plek bij Feyenoord echter afstaan aan Joris Mathijsen. De vraag is hoe lang deze verhoudingen stand kunnen blijven houden.

Bron: Ad.nl