In december liet Tyrell Malacia (18) zien dat Feyenoord nog altijd over grote talenten uit de eigen jeugd beschikt. De linksback staat in het zonnige Marbella te trappelen om na de winterstop meer van zichzelf te laten zien.
Als trots ooit van een gezicht is af te lezen, is het wel vandaag. Drie optredens in de eredivisie, één in het bekertoernooi en een glanzend debuut in de Champions League; in de Kuip leek het vorige maand haast wel alsof er een nieuwe voetbalheld was geboren. Het slot van 2017 voelde als een droom, zegt de 18-jarige Tyrell Malacia.
Op 6 december zag hij ze staan. De Pool Zielinski, de Belg Mertens, de Spanjaard Callejón, de Braziliaan Allan, de Slowaak Hamsik en Diawara uit Guinee. Er was iets vreemds gaande bij de aftrap van Napoli tegen Feyenoord. Alsof het een startschot van een race in de Formule 1 betrof, met de middenlijn van de Kuip als startlijn. En de zone waar Malacia stond, was blijkbaar de eerste bocht waar ze op af zouden stormen.
Maurizio Sarri, de kettingrokende trainer van Napoli, had blijkbaar ook meegekregen dat de jonge Malacia zijn vuurdoop beleefde. En dat in de Champions League. ,,Ik zag ze staan bij de aftrap en ik realiseerde me meteen dat de eerste bal hoog naar mijn zone gespeeld zou worden. Ik dacht alleen: laat het asjeblieft zo snel mogelijk beginnen, dan zal ik zorgen dat ik mijn allereerste duel win. Dat gebeurde ook. Dan hoor je het gejuich op de tribunes en voel je je zo lekker. Mijn tegenstander José Callejón werd na rust gewisseld. Nee, ik heb hem na afloop niet opgezocht om shirtje te ruilen. Mijn shirt heb ik lekker zelf gehouden, dat ga ik inlijsten.’’
Giovanni van Bronckhorst verwoordde het met liefde. ,,Tyrell is een leuk en vooral een heel sterk ventje’’, zei de trainer van Feyenoord. Zijn medespelers zijn gek op hem, het publiek lijkt hem soms op te willen vreten. Malacia schiet hardop in de lach. ,,Voor mij was 2017 ook echt een geweldig jaar’’, zegt hij. ,,Die handelingssnelheid bij de eerste selectie, ik voelde al snel dat ik dat bij mezelf kon opschroeven. Dan hoop je op een debuut. Dat verwacht je niet, maar het zit wel in je hoofd. En het is allemaal uitgekomen. Ik ben als klein jongetje bij Feyenoord terechtgekomen. En ik heb altijd linksback gespeeld. Altijd op de manier waarop ik in december speelde in het eerste elftal. Met veel drive naar voren. Ik heb een voorzet die om de tegenstander heen kan draaien, de noodzaak om mensen te passeren is er dan niet. Ja, misschien is dat wel een kwaliteit van mij.’’
Misschien, zegt hij. Malacia, zoon van een vader uit Curaçao en een moeder uit Suriname, is bescheiden. ,,Als jeugdspeler was het verdedigend lang niet altijd goed, maar dat heb ik op Varkenoord met behulp van al die trainers kunnen ontwikkelen’’, legt hij uit. ,,Dan kijk je veel naar de wereldtop. David Alaba, Patrice Evra. En Benjamin Mendy van Manchester City. Die speelde in de Kuip voor de Champions League toen ik nog met de ‘onder 19’ bezig was met de Youth League, de Champions League voor jeugdspelers. En toen opeens, begin december, stond ik zelf dus in de Champions League.’’
Na die wedstrijd stond hij brakend op het toilet in de kleedkamer. Wankelend op zijn benen ging hij naar huis om zo snel mogelijk zijn bed in te duiken. ,,De spanning voelde ik heel lang niet’’, knikt hij. ,,Veel spelers die hier zijn opgeleid, hebben dat volgens mij. Dat de Kuip als iets comfortabels voelt, omdat je er al zo lang komt. Maar toen ik in de catacomben stond, naast de spelers van Napoli, voelde ik toch opeens zenuwen. Ik heb niet naar die Italianen gekeken, ik keek strak voor me en dacht voortdurend: ‘Tyrell, het gaat nu echt gebeuren’. In de kleedkamer moest ik overgeven. Misschien was dat allemaal toch spanning. Ik kwam na de wedstrijd thuis en mijn ouders moesten er om lachen. Je hoort vaak dat je na een belangrijke wedstrijd moeilijk in slaap komt, maar dat viel mee hoor. Ik sliep als een blok.’’
Malacia, begonnen bij DHZ en later Overmaas, meldde zich als klein jochie aan bij de beroemde talentendagen van de club. ,,Ik mocht komen. Ja, dat betekent wel iets voor een jongetje uit Rotterdam-Zuid. Met mijn opa en mijn vader zat ik vaak op de tribune bij wedstrijden. We waren er altijd bij als de Open Dag er in de zomer was, met die helikopter. Toen Feyenoord in mei werd gehuldigd voor de landstitel, stond ook ik op de Coolsingel. Toen wist ik: dáár wil ik ook ooit staan.’’
Bron: Ad.nl
You must be logged in to post a comment Login