Janmaat moet de standaard van Feyenoord worden

Het is hier en daar, op de televisie met name, niet helemaal begrepen dat ik af en toe wat teleurstelling toon over Feyenoord. Gek is dat. Want het meest opvallende aan dit seizoen vind ik toch echt het feit dat Feyenoord op de laatste dag niet meer om de titel heeft mee kunnen doen.

Dat stoort me niet in de eerste plaats als Feyenoorder maar wel als voetballiefhebber en analist. Het hele jaar signaleren we hier de tendensen in de eredivisie, daarin was wisselvalligheid de enige rode draad. Maar daarom hoefde Feyenoord niet ook last te krijgen van die afwijking.

Het gebeurde wel. Ik begrijp daar niets van en ben benieuwd naar wat de club gaat doen om dat volgend jaar te voorkomen. Niet dat ik Feyenoord volgend jaar als belangrijkste titelfavoriet zal zien, want zo eenvoudig als dit jaar krijgt de club het nooit meer.

Hoe vaak moeten PSV, Ajax en FC Twente falen om een titel van Feyenoord mogelijk te maken? Vaker dan dit jaar gebeurde, zal het niet meer voorkomen. Iedereen leert van dit seizoen, hoop ik en dus zal het volgend seizoen weer moeilijker worden.

Feyenoord sloot gisteren af in stijl. Het maakte het zichzelf thuis moeilijk tegen NAC. Binnen die club had met name Anthony Lurling vervelende dingen over Feyenoord geroepen. Daar moet je als Feyenoord-speler motivatie uit halen, maar het omgekeerde gebeurde. Er heerste angst.

En eigenlijk is dat iets wat je het hele seizoen bij Feyenoord ziet. Er zit te weinig gif in die ploeg, ze coachen elkaar te weinig, men is te snel tevreden over elkaar en de absolute wil om te winnen is er onvoldoende. Op dat vlak is alleen Janmaat niets te verwijten. Deze speler maakte de meeste progressie. Bij hem is het steeds ‘inspelen, bijsluiten, inspelen, bijsluiten’.

Hij is altijd onderweg om aangespeeld te kunnen worden of om de bal te veroveren. Janmaat is, terwijl ik dat aan het begin niet meteen dacht, een heel belangrijke speler geworden, voor Feyenoord en voor het Nederlands elftal.

Ik hoop dat de staf van Feyenoord hem en zijn beroepsopvatting tot standaard verklaart. Wat Janmaat doet, daar moeten de anderen een voorbeeld aan nemen. Dus Martins Indi, als hij blijft, De Vrij, noem maar op, ze moeten allemaal zichzelf verder professionaliseren, laten we het zo maar noemen.

Hoe je dat als staf op gang brengt, is niet zo’n probleem. Daarbij is Olli de Olifant best aardig maar het had van mij ook Theo de Tijger mogen zijn. Liever zelfs. Je moet van hoog tot laag harder voor elkaar worden en daarin consequent zijn. Als je kampioen wil worden, hoort dat er echt bij.

Uit wat ik hoor, maak ik op dat ze daar bij Feyenoord niet aan toe zijn. Ze worden daar met zijn allen heel nerveus als er van buitenaf kritiek is. Daar merk ik dat aan. Zeg iets over het nieuwe stadion, over Mathijsen, over de materiaalman, het maakt niet uit wat over wie, ze zijn gelijk gepikeerd. Heel jammer is dat.

Ik draag deze club een warm hart toe, maar ik voel me in het gisteren afgesloten seizoen toch teleurgesteld. Er was te weinig geloof in de landstitel en dat heeft Feyenoord opgebroken. Zoiets is jammer voor de Feyenoord-familie, maar ook voor de hele eredivisie. Drie keer Ajax achter elkaar kampioen, ik gun het ze in Amsterdam van harte, maar dat is toch slecht voor de rest. Ik proef berusting waar ik gezonde agressie wil proeven.

Bron: Ad.nl