Interview met Arne Slot in Feyenoord Magazine

Arne Slot werd bij achtereenvolgens SC Cambuur en AZ geprezen om zijn dominante en aanvallende speelstijl. Als nieuwe hoofdtrainer van Feyenoord is hij vastberaden om dat type voetbal naar De Kuip te brengen, zo vertelt hij in een exclusief interview in het nieuwe Feyenoord Magazine.

Het voetbal dat u achtereenvolgens bij Cambuur en AZ speelde, werd omschreven in termen als aanvallend, attractief en dominant. Is dat per definitie ook het type spel dat u met Feyenoord wilt spelen?

‘Ja. Ik vond het ook heel belangrijk dat Feyenoord me juist daarom wilde aantrekken. Frank Arnesen had zich echt in mij verdiept. Hij wist dat ik niet alleen AZ op deze manier liet spelen, maar daarvóór ook Cambuur. In mijn beleving moet je een trainer halen om het voetbal waar hij voor staat, en niet alleen om de resultaten die hij heeft behaald. Als trainer heb je veel invloed op de manier waarop je team speelt, maar qua resultaten ben je voor een groot deel afhankelijk van de kwaliteiten van je spelers. Goede spelers winnen wedstrijden, maar in het ideale scenario passen deze spelers ook bij de manier van spelen en zijn ze daardoor in staat om vaker wedstrijden te beslissen.’

Jaap Stam probeerde het twee seizoenen geleden ook om in De Kuip aanvallend en attractief voetbal te spelen, maar zonder succes. Waarom denkt u dat u het wél voor elkaar krijgt?

‘Jaap koos er zelf voor om al vrij snel te stoppen bij Feyenoord, maar als je iets wil veranderen moet je daar soms ook de tijd voor nemen én krijgen. Kijk naar het PSV van afgelopen seizoen. Daar is de nieuwe manier van spelen ondanks flinke financiële investeringen niet heel vaak te zien geweest, maar door de aanwezige kwaliteit hebben ze desondanks wel veel gewonnen. Een van de redenen voor mij om voor Feyenoord te kiezen, is om te kijken of het ons kan lukken om ook hier aanvallend en dominant te spelen.’

U gelooft dat het kan?
‘Ja. Ik hou in die zin ook van een echte uitdaging.’

Wat is ervoor nodig om Feyenoord aanvallend en dominant te laten voetballen?
‘Loop waar ter wereld een kleedkamer binnen en vraag een willekeurige speler of hij graag de bal wil hebben of graag wil inzakken. Iedere speler zal dan hetzelfde antwoord geven, namelijk dat hij wil aanvallen – dat zal bij Feyenoord niet anders zijn. Dat betekent alleen wél dat spelers veel meer moeten gaan lopen dan afgelopen seizoen. Als we de bal hebben, wil iedereen wel een goal maken, maar aanvallend voetbal is voor mij vooral: wat doe je als je de bal níét hebt. Dan moeten we gaan jagen. Ik weet hoeveel mijn spelers bij AZ liepen per wedstrijd en hoeveel de spelers van Feyenoord liepen: daar ligt een stevige uitdaging. Als het over AZ ging, begonnen mensen vaak over bepaalde aanvallen en een overlap tussen de verschillende linies, maar veel minder vaak werd aangehaald dat spelers ook allemaal belachelijk hard werkten. Daarmee bedoel ik niet dat ze 25 slidings per minuut maakten, maar wel dat ze bijvoorbeeld met z’n allen terug sprintten als er verdedigd moest worden –ook de aanvallers.’

U heeft drieënhalf jaar bij AZ gewerkt. Was het proces van verandering, zoals u dat aan het begin voor ogen had, bij uw vertrek voltooid?

‘Op de dag na mijn ontslag verloor AZ van FC Groningen. Na die wedstrijd werd aan Calvin Stengs de vraag gesteld of er een ander resultaat was behaald als ik langs de lijn had gestaan. Calvin antwoordde: “De trainer heeft ons drieënhalf jaar lang elke dag verteld hoe hij wil dat we spelen. We zijn inmiddels in staat om dat uit te voeren zonder dat hij erbij is, dus daar lag het niet aan.” Ik beschouwde zijn woorden als een compliment. Mijn beginsituatie bij AZ verschilde niet zoveel ten opzichte van die van Feyenoord nu, als je kijkt naar hoe de clubs ervoor stonden en hoe ze speelden. Maar bij mijn vertrek bij AZ was de manier van voetballen heel anders dan toen ik begon. In de week dat ik werd ontslagen bereikten we in die zin een toppunt in onze thuiswedstrijd tegen Napoli.’

‘Uit hadden we al met 0-1 gewonnen, maar dat was met veel kunst- en vliegwerk. Thuis waren we daarentegen zwaar dominant. Teun Koopmeiners miste helaas nog een strafschop, anders hadden we die wedstrijd gewonnen in plaats van gelijkgespeeld. Dat we tegen Napoli en ook tegen Real Sociedad, op dat moment topploegen in de Serie A en de Primera División, onder de hoogste weerstand resultaat konden halen door ons eigen aanvallende spel te spelen: daarmee was het proces puur qua voetbal wel af.’

Wat betekende dat voor uzelf?
‘Ik merkte in het laatste half jaar bij AZ dat mijn stijl van leidinggeven al iets aan het veranderen was. In het begin, toen ik assistent was van John van den Brom, kreeg ik heel veel ruimte om aan de slag te gaan met de speelwijze. Maar afgelopen seizoen vond ik dat we op een punt waren gekomen waarop er qua manier van spelen niet zoveel ruimte voor verbetering meer was. Ik hoefde Calvin Stengs of Myron Boadu niet langer te vertellen waar ze moesten staan of waar de bal naartoe moest, maar was vooral bezig om de groep te begeleiden. Het ging er meer om hoe ik ervoor kon zorgen dat de spelers lekker in hun vel zaten en hoe ze samen tot succes konden komen. Gechargeerd gezegd was ik in het begin meer de leraar, de opvoeder, maar ik veranderde steeds meer in een people manager.’

Vindt u die laatste rol minder interessant?
‘Ik vind die eerste rol leuker, omdat ik er het meest van hou om spelers, publiek en omgeving enthousiast te krijgen over mijn manier van spelen. Ik denk dat me dat bij Cambuur en AZ is gelukt. In mijn beleving is er daarna één club in Nederland waar de uitdaging om hetzelfde te laten zien het allergrootst is en die ligt bij Feyenoord. In deze fase van mijn carrière vind ik dat hartstikke leuk, hoewel ik ergens hoop dat ik het mezelf later in m’n carrière misschien ook een keer makkelijker ga maken.’

Lees het volledige interview met Arne Slot in het nieuwe Feyenoord Magazine, dat deze week verschijnt. Ook vier keer per jaar Feyenoord Magazine ontvangen? Sluit je dan aan bij Het Legioen via www.hetlegioen.nl.