Hevig worstelend is Feyenoord aan de competitie begonnen. Bij de club waar deze zomer alles ogenschijnlijk hetzelfde bleef, voelt opeens alles anders. Een spelersverkoop had deze zomer uitkomst kunnen bieden om de selectie te verfrissen. Maar waarom bleef die zo verlangde transfer maandenlang uit?
Afgelopen weekeinde verkocht PSV de Braziliaanse outcast Marcelo voor ruim 2,5 miljoen euro aan Hannover 96. Marcelo verkopen voor een miljoenenbedrag; het is zoiets als een oude, gammele fiets slijten aan een handelaar in dure sportwagens.
Feyenoord verkocht deze transferperiode nul spelers. Uitgerekend de club die zo geroemd werd om zijn jeugdig talent, doorgaans niet ouder dan een jaar of 22. Waar PSV voor tientallen miljoenen euro’s aan voetballers verkocht, vertrokken er bij Feyenoord alleen enkele spelers transfervrij (Kamohelo Mokotjo) of op huurbasis (Guyon Fernandez). Het goede nieuws: de beste spelers bleven – vooralsnog – behouden. Dat was in recente jaren wel anders.
De keerzijde tekent zich nu af in de seizoenstart. Bij Feyenoord bleef alles bij hetzelfde en de vraag is hoeveel rek er nog daadwerkelijk in dit elftal zit. Ongetwijfeld zal Jordy Clasie beter worden de komende jaren, maar wordt hij dat ook in deze omgeving, zonder écht serieuze concurrentie? Hoeveel verbetering schuilt er nog in Lex Immers of Ruben Schaken? Kan Graziano Pellè nóg een seizoen gloriëren tegen ploegen die zich volledig instellen op de spits?
Ronald Koeman probeerde deze voorbereiding te duwen en te trekken waar hij kon. De trainingsintensiteit werd verhoogd. Hij passeerde een handvol veronderstelde basisspelers. De Feyenoorders moesten meer van zichzelf en van elkaar gaan eisen. Maar na de desastreuze wedstrijd tegen PEC Zwolle sloeg op alle fronten de twijfel toe.
Het voetbal was voorspelbaar, de frisheid ontbrak en juist Koemans vervangers zakten door het ijs. De irritatie lag voor iedereen zichtbaar aan de oppervlakte, óók bij de coach die voelt dat dit zijn laatste kans is om te oogsten bij Feyenoord.
Het gebrek aan verfrissing en vernieuwing slaat onmiskenbaar terug op de club, versterkt door het gegroeide verwachtingspatroon. Op hetzelfde elftal ligt opeens een grotere druk. Al ruim voor de competitie wist de sportieve top van Feyenoord dat dáár het risico lag. Of deze ongewijzigde spelersgroep om kon gaan met de groeiende verwachtingen, moest nog maar blijken, benadrukten Koeman en Van Geel allebei.
Juist daarom hing bij Feyenoord deze zomer zo veel af van een lucratieve spelersverkoop. Ook de investeerdersgroep De Vrienden van Feyenoord hamerde voortdurend op het belang van een transfer. Bij voorkeur een verkoop van Bruno Martins Indi, een verdediger met marktwaarde en relatief eenvoudig te vervangen binnen het huidige spelerspotentieel.
Dat voorlopig helemaal niemand werd verkocht, is niet uitsluitend het gevolg van pech. PSV bewijst dat de transfermarkt niet eenvoudigweg een spel is van vraag en aanbod. Een speler verkopen is óók een kunst. In Eindhoven zijn de banden weer voorzichtig aangetrokken met de Joegoslavische makelaar Vlado Lemic, een meester in het soms duistere spel van ‘wheelen’ en ‘dealen’. PSV wacht niet meer op een telefoontje, maar stuurt zelf een brommertje op pad om spelers weg te brengen.
Martin van Geel staat voor een andere werkwijze. De technisch directeur werkt het liefst gestructureerd en binnen de lijnen van het fatsoenlijke. Van Geel kan keihard zijn in onderhandelingsposities en kent de wetten van de markt, maar de Brabander is geen type dat zich graag inlaat met bevriende huismakelaars met dubbele agenda’s. Als de geboren bluffer Mino Raiola aan de ene kant van het spectrum staat, beweegt Van Geel zich aan de overkant.
Doorgaans valt dat te prijzen. Maar binnen en rondom Feyenoord groeit nu ook enige vertwijfeling. Had Feyenoord niet agressiever de boer op gemoeten met een officieuze huismakelaar, in plaats van alles over te laten aan de zaakwaarnemers van de spelers zelf? Had de club de druk op spelers als Martins Indi of Cissé niet nóg verder op moeten voeren?
De kans dat Feyenoord kort voor de transferdeadline van 2 september alsnog een speler verkoopt, is aanwezig. Maar de club staat nu al voor een inhaalrace, na de slechtste seizoenstart in vijftig jaar. Spelers zoals Ousama Assadi, Ryo Mihaichi en Mounir El Hamdaoui worden op zichzelf hoger aangeslagen, maar Samuel Armenteros is eenvoudiger en sneller haalbaar.
Nu de zorgen groter worden, is er steeds minder tijd en groeit dus de druk om sneller toe te slaan. Wat minder fatsoen op de transfermarkt had Feyenoord aanzienlijk kunnen helpen.
Sjoerd Moussou
Bron: Ad.nl
You must be logged in to post a comment Login