Fanshop medewerker vertelt zijn kant van het verhaal

Alsof de Rome-affaire van Feyenoord nog niet pijnlijk genoeg was, bleek een van de opgepakte hooligans dit weekeinde een werknemer van de club te zijn. Fanshop-medewerker Frank (28) zit verslagen thuis en wil zijn verhaal doen, om zijn naam te zuiveren en zijn baan te behouden.

Hij zit er beteuterd bij, in de keurige huiskamer van zijn ouders. Plots gaat hij door voor Frank de W. Een van de veelbesproken Feyenoord-hooligans die als ‘barbaren’ door Rome trokken.

Extra pijnlijk is dat hij ook nog eens op de loonlijst van de club staat. Op internet wordt het nieuws grinnikend gedeeld op talloze nieuwssites. ,,Toch is het verhaal niet zwart-wit,” zegt Frank. ,,Ik ben opgepakt in een meute, maar heb zelf niets gedaan.”

Wat een paar dagen Rome (‘prachtige stad’) had moeten worden, plus een wedstrijdje Feyenoord (‘echt mijn club’), draaide uit op een veroordeling en een uitzetting uit Italië. En dan staan zijn reputatie en baan ook nog eens op de tocht. ,,Ik voel me gepakt.” Dat komt zo, zal hij uitleggen.

Ontmoetingsplek Campo de Fiori
Frank en zijn drie vrienden arriveerden dinsdag in Rome. Ze ‘deden’ het hele rijtje. Colosseum, Pantheon, Vaticaan, Forum Romanum. ,,Gewoon als toeristen.” Een etmaal later besloten ze de andere Feyenoord-fans op te zoeken op ‘ontmoetingsplek’ Campo de’ Fiori. ,,We wilden een drankje doen op het terras en dan gaan eten. Het leek ook rustig en gezellig, dus we waren zorgeloos.”

Het loopt anders. Als Frank met een bekende staat te praten, blijkt er achter hem een vechtpartij onder fans te zijn ontstaan. De Italiaanse politie die tot dan heeft toegekeken, grijpt ineens fel in. De Feyenoordfans stuiven uiteen, maar de verraste Frank struikelt. Voor hij het weet, is hij gearresteerd. ,,Achteraf hadden we daar weg moeten gaan, maar tot dat moment wees niets erop dat het mis zou gaan.”

Even later zit hij op cel met 14 anderen. ,,Een paar jongens zeiden dat ze dit vaker hadden meegemaakt en dat we gewoon een nachtje cel moesten uitzingen. Ik wist van niks, dus deed gedwee wat me werd gezegd door de agenten en hoopte maar dat ze zouden ontdekken dat het een vergissing was. Ik belde niet eens met mijn ouders. Ik wilde ze niet ongerust maken, want andere jongens zeiden dat we misschien wel snel weer buiten zouden zijn.”

De nacht in de 15-persoons cel bevalt slecht. Er is geen eten. Geen drinken. Geen bedden. Eén wc zonder bril of toiletpapier. Al wil Frank daar niet over klagen. ,,Want als je wél met bierflesjes gooit, snap ik dat je zo wordt behandeld.”

Geradbraakt wordt hij naar het gerechtsgebouw gebracht. De zitting in Italiaans gaat, ondanks een tolk, goeddeels aan hem voorbij. De toegewezen advocaat wisselt geen woord met hem. Ze is er bovendien voor 8 man tegelijk. Frank probeert zijn onschuld te bepleiten, maar heeft geen idee of het overkomt. De enige getuige, een politieagent, weet niet eens zeker wie wat heeft gedaan, maar Frank is er niet gerust op.

Dan valt ineens het woord boete. ,,Ze dreigden ons opnieuw 26 dagen op te sluiten, als we geen schikking zouden betalen. Eerst weigerden we, maar toen ze zeiden dat we anders misschien wel maanden de cel in moesten, koos ik voor het minst kwade.”

Als hij even later hoort dat die boete 45.000 euro is, schrikt hij zich rot. ,,Ik dacht eerst: dat is vast in totaal. Voor alle 15. Het bleek per persoon. Maar ik dacht: daar moet ik vanuit Nederland dan maar mee aan de slag.”De schikking geldt als schuldbekentenis, dus Frank moet het land verlaten. Na uren wachten en rondrijden in een politiebusje, wordt hij ‘gedropt’ op het vliegveld.

Daar zit hij ook als de zwaardere rellen uitbreken voor de wedstrijd en de wereld woedend toeziet hoe de vermaarde 17de-eeuwse fontein bij de Spaanse Trappen wordt vernield. Frank: ,,Nu lijkt het ook net of ik dáár gearresteerd ben, maar toen zat ik dus in dat politiebusje.” Net als tijdens de wedstrijd trouwens.

Dat zijn arrestatie nu opvallend nieuws is, begrijpt hij. ,,Natuurlijk, iedereen zit hiermee.” Hij haast zich ook te zeggen dat hij ‘niets met hooliganisme’ heeft. Hij heeft een hbo-diploma, blanco strafblad, is altijd bewust weggebleven bij ‘supportersgedoe’ rond Feyenoord. Zijn zus en moeder knikken, de ogen betraand. ,,Ik heb al tig jaar een seizoenskaart, ik werk voor de club. Ik zou juist Feyenoord nooit schaden.”

Vandaag moet hij op gesprek komen bij de club, die zegt dat zij is geschrokken en ‘niet zit te wachten op dit nieuws’.

Intussen probeert een Nederlandse advocaat met een Italiaanse collega zijn schikking ongedaan te krijgen. Of hij de duizenden euro’s boete moet betalen weet hij niet. Mogelijk is het een voorwaardelijke straf, maar dat is niet zijn grootste zorg. ,,Ik wil vooral van dit stigma af. Ik ben niet een van de Rome-hooli’s. Ik kan alleen maar hopen dat mijn baas gelooft dat ik op het verkeerde moment op de verkeerde plaats was.”

Zijn gezicht toont nog even bedrukt als een uur eerder.

Bron: Ad.nl