Het is pinkstermaandag 31 mei 1993 als Dean Gorré de bal oppakt en hoog de lucht in schiet. Scheidsrechter Jeff van Vliet heeft net voor het laatst op zijn fluitje geblazen, waarna het veld van Oosterpark volstroomt met Rotterdammers. Feyenoord heeft zojuist FC Groningen verslagen (0-5) en is kampioen van Nederland. Spelers dansen, gaan op de schouders, worden geknuffeld.
Op de tribune juicht ook Peter Bosz mee, maar hij heeft gemengde gevoelens. De middenvelder is in kostuum gestoken en heeft vanwege een schorsing toe moeten kijken. ‘Ik had alles gespeeld, dat seizoen. Dan wil je op het veld staan als het moment daar is. In bezweet shirt. De ontlading voelen. Ik heb daar lang van gebaald, zeker vanwege de manier waarop ik die wedstrijd daarvoor geel kreeg,’ zo diept Bosz, bijna 21 jaar later, op uit zijn geheugen.
Zes dagen daarvoor in Maastricht is MVV, op de voorlaatste speeldag, de tegenstander. Niet zomaar een clubje, dat MVV. In de Kuip hadden de Limburgers nog gewonnen met 3-4. ‘Erik Meijer speelde daar. Die wilde maar wat graag winnen, want hij zou naar PSV gaan en wilde Champions League spelen.’
PSV is de grote concurrent van Feyenoord in de titelstrijd, maar heeft net verloren van Vitesse (1-0). Bosz: ‘We moesten dus winnen, maar wisten dat het niet gemakkelijk zou worden. In de eerste helft kregen we een penalty tegen. Overtreding van Ulrich van Gobbel. Hij kreeg geel, maar zou nu rood hebben gehad. Die strafschop ging op de paal.’
Hét moment, Bosz weet niet eens meer precies wanneer het is. Wel dat Feyenoord vooruit verdedigt. Hij loopt al op de helft van de tegenstander. ‘Zeg niet dat het dom is om daar een overtreding te maken, want je verdedigt vooruit, dus agressief. Dan kan dat gebeuren,’ legt de voormalige middenvelder uit. ‘Ik ging door op Hans Visser. Een sliding, maar hij ging theatraal naar de grond. Maakte zoveel misbaar, terwijl ik hem niet eens raakte.’
Dick Jol was onverbiddelijk: geel. ‘Volkomen onterecht. Jol vond uiteraard van niet. Op het moment zelf wist ik natuurlijk dat ik geschorst zou zijn, maar we moesten door, winnen, want zo gemakkelijk was dat daar niet. Nadat we de 0-2 hadden gemaakt, vierden we feest in de kleedkamer. We wisten dat we de titel bijna hadden.’
Wim Jansen, de toenmalige technisch directeur, belt in de dagen erna naar de KNVB met de vraag of de prent geschrapt kan worden. Tevergeefs. Bosz is geschorst voor de kampioenswedstrijd tegen FC Groningen.
‘Dan voel je de pijn, want het was zó lang geleden dat Feyenoord kampioen was geweest. De hele club leefde die week toe naar die ene dag. Supporters waren ermee bezig, de spelers en begeleiding gingen een dag van te voren in een hotel. Kon ik niet bij zijn. Ik moest zelfs op eigen gelegenheid naar Groningen.’
Daar, in het hoge noorden, duurt het even voordat Bosz zich écht kampioen voelt. ‘Eigenlijk pas toen ik in het vliegtuigje zat dat ons van Groningen naar Rotterdam vloog. Dáár begon voor mij het feest,’ aldus Bosz, die een jaar later in de Kuip revanche nam op Visser. ‘Bij de eerste de beste actie gaf ik hem een doodschop. Het mooie was dat het hele stadion begon te lachen. Het publiek kon zich mijn actie wel voorstellen.’
Het maakte niet alles goed. Bosz: ‘Eerlijk gezegd ben ik er nog wel een paar jaar goed ziek van geweest dat ik die kampioenswedstrijd miste. Ik begrijp heel goed wat jongens als Blind en Van Rhijn straks mogelijk bij Ajax moeten doormaken.’
Bron: Ad.nl
You must be logged in to post a comment Login