Nieuws

Afscheidsinterview Van Persie met de NOS

on

“Dit interview is eigenlijk lekker praten over voetbal. Jij was er vanaf dag één bij, dus we gaan er een mooi stuk van maken, Bert.” De toon is gezet door Robin van Persie, vlak voor de start van zijn afscheidsinterview met NOS-verslaggever Bert Maalderink.

En de voetballer, die inmiddels bijna alweer een week met pensioen is, heeft niet gelogen. In alle rust kijkt de 35-jarige technicus terug op zijn carrière die hem van Rotterdam via Londen, Manchester en Istanbul weer thuisbracht in Rotterdam.

Dat gebeurt aan de hand van memorabele momenten in zijn bestaan als profvoetballer. Te beginnen bij het gebakkelei om het nemen van een vrije trap bij de wedstrijd Feyenoord-RKC Waalwijk in 2002.

Achter de bal staan twee spelers. De een is de absolute ster van het elftal, een specialist pur sang: Pierre van Hooijdonk. De ander is het talent met de nukken van een tiener: Robin van Persie. Wie hem uiteindelijk neemt? Het jonkie. Tot woede van de routinier.

Bij het zien van de oude beelden krijgt Van Persie een lach op zijn gezicht. “Jammer dat-ie er niet in vloog. Hoe vaker ik dit terugzie, hoe leuker het wordt. Het geeft aan hoe ik toen was: ambitieus en een tikkeltje eigenwijs.”

Spijt van zijn actie heeft hij zeventien jaar na dato nog steeds niet. “Als een jonge speler dat bij mij zou doen, zou ik het positieve ervan inzien. Ik zou wel denken: zo, die durft. En durven deed ik toen wel, haha.”

Hij weet nog precies hoe die 31ste maart in 2002 verliep. “Ik kwam die dag een uur te laat. Ik had even niet in de gaten dat de zomertijd was ingegaan. Ik zou eigenlijk in de basis staan, maar begon daardoor op de bank.”

Leugentje om bestwil

Na rust kwam de toen 18-jarige Van Persie het veld in voor Leonardo. Niet veel later kreeg Feyenoord die vrije trap. Op een ideale plaats voor een linkspoot. En laat Van Persie dat nu net zijn.

“Ik vroeg aan Pierre of ik hem mocht nemen, zodat ik het kon goedmaken. Maar daar was hij het niet mee eens. Dus toen legden we om en om de bal goed. Dat werd een beetje ongemakkelijk”, herinnert Van Persie zich.

“Toen zei ik tegen Pierre: ‘Weet je wat? Neem jij hem maar!'” Op dat moment lopen de twee kemphanen tegelijkertijd achteruit om klaar te gaan staan alvorens aan te leggen. “En op dat moment dacht ik: dit is mijn kans en toen nam ik hem snel alsnog.”

Het is een van de vele anekdotes die de topscorer aller tijden van Oranje oprakelt. Het gaat over zijn succes bij Arsenal en Manchester United, over het werken met grootheden als Arsène Wenger en sir Alex Ferguson.

Maar ook over zijn dieptepunten en zijn soms moeizame verstandhouding met de pers. Denk maar aan het verloren EK van 2012, toen hij geen journalist te woord stond. Iets waar hij nu, zo vertelt hij, wel spijt van heeft.

De voetballer Van Persie zal toch vooral worden herinnerd aan zijn magistrale voetbewegingen, zijn fluwelen techniek, zijn onnavolgbare inzicht en zijn ultieme balgevoel. En als de man van de ‘zweefduikkopbal’ tegen Spanje op het WK van 2014.

De maestro zelf omschrijft het doelpunt als “een goal die je één keer in je leven maakt. Als je geluk hebt…”. Dat de gelijkmaker uiteindelijk het startsein zou zijn voor een historische 5-1 zege, had hij dat moment ook niet kunnen bedenken.

Van Persie was tijdens het WK in Brazilië, waar weinig van Oranje werd verwacht, aanvoerder van het elftal van Louis van Gaal. “In de week voorafgaand aan deze wedstrijd voelde ik al de spanning in de groep”, vertelt de spits.

“Spanje was regerend Europees- en wereldkampioen. En dan open je tegen Spanje. Overal las je dat we met dikke cijfers zouden gaan verliezen. En je voelde ook aan alles dat het een moeilijke dag ging worden. Louis voelde dat ook.”

Risicovol plan Van Gaal

De bondscoach praat er tijdens de voorbereiding veel over met zijn kapitein. Ze waren het eens: op een of andere manier moesten ze de spanning bij de spelers zien weg te krijgen. En toen kwam Van Gaal met een idee.

“Op de dag van de wedstrijd nodigde hij alle families uit in het hotel. Vijf uur voor de aftrap was ik nog aan het poolen met de kinderen. Daar nam Louis een enorm risico mee, maar het bleek een goede zet.”

Het zit erop. De indrukwekkende voetballoopbaan van Van Persie is ten einde. Van koning van de Rotterdamse pleinen tot absolute wereldster in het rijk der grote voetballers. Maar wat nu hij gaat beginnen aan zijn tweede leven? De Rotterdammer laat alles open.

“Kijk, ik ben ontzettend dankbaar voor de mooie momenten als voetballer. Maar het is wel heel veel moeten. Ergens moeten verzamelen, altijd op tijd moeten zijn. Ik ben weleens benieuwd hoe het is als ik mijn eigen leven kan indelen.”

Het komende jaar hoeven we Van Persie dan ook nog niet in een officiële functie te verwachten. Noem het een tussenjaar, maar daarna laat hij sowieso van zich horen.

“Ik wil wel het gevoel houden dat ik leef. En dat ik ergens een verschil kan maken.”

Aanbevolen voor jou

You must be logged in to post a comment Login