Nieuws

“We missen haar enorm, maar we zijn vechters”

on

Tonny Vilhena verloor vorig jaar zijn moeder Jeannette. De 22-jarige middenvelder van Feyenoord zelf zegt dat voetballen helpt om deze klap te verwerken. ,,We missen haar enorm. Maar we zijn vechters.”

.

Toy Vilhena wijst naar zijn twee papegaaien in de enorme kooi in de hoek van de kamer. Tutu en Rocks zijn duidelijk klaarwakker en maken volop lawaai, hond Coco vraagt om aandacht. Er is vandaag leven in de brouwerij in het rijtjeshuis in Maassluis.

.

,,Gelukkig maar joh”, zucht de in Angola geboren vader van international Tonny ­Vilhena. ,,Zonder Jeannette is het te vaak zo stil in huis. We missen haar nog elke dag.”

.

Op de bank kijkt Tonny Vilhena naar zijn vader. De 22-jarige speler van Feyenoord knikt. Op 31 oktober namen hij, zijn broertje Randy, halfzus Sabrina en haar man Joshua afscheid van hun moeder, die de strijd tegen een agressieve vorm van kanker had verloren. Een paar dagen later volgde een indrukwekkende rouwdienst in Maassluis, waar de volledige selectie van Feyenoord van de partij was.

.

In die periode regende het steunbetuigingen van binnen en buiten de voetbalwereld. Feestdagen Maar toen die periode achter de rug was, werd het stil in Maassluis, zeggen vader en zoon Vilhena.

.

,,Toen zaten we thuis en kwamen de feestdagen eraan”, zegt Tonny Vilhena. ,,Dat is zo anders als je moeder er niet meer bij is. Kerstmis, oud en nieuw, de verjaardagen. Deze week nog was mijn zus Sabrina jarig, volgende maand vieren mijn vader en mijn broertje Randy hun verjaardag. Dat zijn altijd dagen geweest om naar uit te kijken, maar nu ook gewoon momenten waar we een beetje tegenop zien, omdat mijn moeder er niet meer bij kan zijn.”

.

Jeannette Morin, die Toy Vilhena ooit ontmoette tijdens een vakantie in het Portugese Albufeira, werd slechts 52 jaar. De moeder van drie kinderen voelde anderhalf jaar geleden een scherpe pijn in haar kaak. Nadat de tandarts haar kies had getrokken, bleek dat er een tumor onder haar gebit zat. 51 bestralingen bleken niet de oplossing, in het Amerikaanse Houston vertelden de vooraanstaande artsen in de wereld waar de familie voor vreesde: Jeannette was niet te redden. ,,Daar stonden we dan”, zegt Toy Vilhena. ,,We moesten de kinderen vertellen dat het niet meer goed zou komen.”

.

Tonny Vilhena schudt weer zijn hoofd. Alsof hij het nog altijd niet kan bevatten. ,,Het was een zware tijd, uiteraard allereerst voor mijn moeder, die veel pijn had, maar geen dag klaagde”, zegt hij. ,,Als ik naar Feyenoord ging, probeerde ik er zo min mogelijk aan te denken. Op het trainingsveld lukte dat. Voetballen werd een uitlaatklep, een manier om even aan iets anders te kunnen denken.”

.

Beslissing

In de periode dat zijn moeder steeds zieker werd, gebeurde er veel. Vilhena leek aanvankelijk te vertrekken bij Feyenoord en in de zomer werd hij international. Terwijl het EK in Frankrijk in volle gang was, besloot hij toch bij te tekenen in de Kuip.

.

,,Ik kon al die onzekerheid over mijn toekomst er gewoon niet bij hebben”, zegt hij. ,,En achteraf was dat de beste beslissing, deze club zit in mijn hart. Ik speel bij Feyenoord alles, de trainers en mijn medespelers steunden mij in de zware periode. En als ik de afgelopen maanden ergens alleen in Italië of Engeland had gezeten, was ik niet gelukkig geweest. We zijn een hechte familie, willen er nu voor elkaar zijn. Bij elkaar zijn.”

.

Zijn prachtige winnende treffer, op donderdagavond 15 september tegen Manchester United (1-0), was een familiemoment om te koesteren. ,,Mijn moeder lag die avond op bed, maar toen ik die bal erin schoot, kwam ze eruit”, zegt Vilhena. ,,Ze was zo blij. Dat we dat als gezin nog samen mochten meemaken, was prachtig.”

.

Anderhalve maand later was het voorbij, Jeannette raakte in een coma. ,,Feyenoord speelde op zondag in de Kuip tegen Heerenveen en Tonny wilde per se spelen”, zegt Toy. ,,Ik kon hem niet brengen, Jeannette ging zó snel achteruit. Joshua (zwager, red.) heeft Tonny opgehaald en naar de Kuip gebracht. Toen ik voor de televisie mijn zoon daar op het veld zag lopen, voelde ik zoveel trots. Niemand merkte iets aan hem terwijl de situatie thuis zo treurig was. Ongelooflijk eigenlijk.”

.

Tonny Vilhena knikt weer. ,,Die middag tegen Heerenveen had ik voor het eerst dat ik ook tijdens de wedstrijd veel aan de situatie thuis dacht. Karim El Ahmadi zei nog: ‘Ga naar huis, Tonny’. Maar ik wilde voetballen. Na afloop is mijn moeder overleden. We hebben gelukkig nog veel gepraat in de laatste maanden, we wisten allemaal dat het vreselijke moment zou komen. Het was zwaar en dat is het nog steeds, dit verlies dragen we als familie voor altijd met ons mee. Maar we zijn vechters hier thuis, we gaan altijd door.”

.

Een dag na het overlijden stonden trainer Giovanni van Bronckhorst en aanvoerder Dirk Kuyt in de huiskamer om de familie een hart onder de riem te steken. Zaakwaarnemer Yalcin Zöhre, steun en toeverlaat van de familie, regelde ondertussen de uitvaart. De familie Vilhena zegt steun te hebben gevoeld, onder meer door de warmte van de aanhang van tegenstander Go Ahead Eagles (‘Ik was daar in het stadion. Dat zal ik nooit vergeten’).

.

Op donderdagavond spreken zijn medespelers in Odessa voor het duel met Zorja Loehansk openlijk hun steun uit voor hun thuisgebleven ploeggenoot. In Amsterdam maakt Hakim Ziyech die avond met zijn handen een ‘T’ als steun voor de speler van de aartsrivaal. ,,Een prachtig gebaar”, zegt Tonny. ,,Dan telt de rivaliteit tussen Ajax en Feyenoord helemaal niet en zo hoort het.”

.

Een dag later, tijdens de trieste uitvaart in Maassluis, zitten de spelers van Feyenoord zij aan zij. De familie is er, uiteraard. Net als Memphis Depay, bondscoach Danny Blind en diens rechterhand Fred Grim. ,,Het was een mooi afscheid”, zegt Toy. ,,De kinderen waren die dag sterk. Veel sterker dan ik.”

.

Zijn zus uit Angola is inmiddels ingetrokken om Toy en de kinderen te helpen. Vilhena valt in tijdens de interland tegen België in de Arena. Twee weken na de begrafenis staat hij in de Kuip voor het duel met PEC Zwolle. Het Legioen zorgt voor een prachtig eerbetoon, Vilhena gaat alleen richting het vak om de aanhang te bedanken. Na afloop staan Mickey van der Hart, Queensy Menig en Anass Achahbar in de rij om hun shirt aan hun vriend te kunnen geven.

.

,,Dan is de voetbalwereld toch een soort familie”, zegt Tonny. ,,Op Old Trafford stapten José Mourinho en Paul Pogba naar mij toe om me te condoleren. Toch mooi.” Familie Vader Vilhena wijst naar de tekst op de muur boven de bank. Er staat: ‘Carpe Diem’. Pluk de dag. ,,We moeten verder, er weer iets van gaan maken. Als familie moeten we nu dicht bij elkaar blijven en dat lukt, reken daar maar op. Tonny en zijn broertje Randy zijn in de winterstop drie dagen naar Londen gegaan, met Bilal Basacikoglu en nog een vriend. Karim El Ahmadi belde bijna dagelijks. Die jongens steunen elkaar waar nodig, dat doet mij goed.”

.

Toy Vilhena gaat door: ,,Mijn moeder is 80 jaar en woont in Angola. Soms denk ik angstig aan de dag dat ik ooit afscheid van haar moet nemen. Mijn kinderen zijn nog zo jong en ze moeten nu al verder zonder hun moeder. Hoe moet dat voor hun zijn, denk ik dan. Maar ze zijn sterk, ze blijven overeind. Weet je wat zo mooi is? Jeannette zou nu hetzelfde hebben gezegd.”

.

 Bron: Ad.nl 

Aanbevolen voor jou

You must be logged in to post a comment Login