Nieuws

Toornstra: ‘Dit is waarom ik nog jaren voor Feyenoord wil spelen’

on

Zijn moeder vindt het eigenlijk niet bij hem passen, de tatoeage die sinds kort op zijn linkerbovenarm prijkt. Jens Toornstra (28) zelf moest eveneens wennen. De Feyenoorder contrasteert immers in alles met de stoere voetbalwereld. Over idealisme, verwondering en realisme.

Nog boze collega’s aan de lijn gehad?
,,Hoezo?’’

Vanwege je opmerking in Helden Magazine. Mensen in de verpleging mogen wel wat meer verdienen, zei je, voetballers een tikkeltje minder.
,,Nee, hoor. Wij voetballers vermaken mensen, in de zorg redden ze mensen. Hun baan is veel belangrijker dan die van mij, iemand die toevallig tegen een balletje kan trappen. Ik sta nog steeds achter die uitspraak.’’

Is dat de idealist in je?
,,Maatschappelijke betrokkenheid eerder. Als zoon van een moeder die in de gehandicaptenzorg werkt, weet ik wat het ‘normale’ leven is. Aan dat normale leven geef ik graag iets terug. Bijvoorbeeld als ambassadeur van de Dirk Kuyt Foundation, die zich inzet voor mensen met een beperking. Een fijne afwisseling met het wereldje waarin ik verkeer.’’

Hoe zou je dat wereldje typeren?
,,Een wereld die voor velen bekendstaat als egoïstisch. Een wereld waarin veel geld wordt verdiend en vaak wordt uitgegeven aan van alles en nog wat. Een wereld, kortom, waarin de verleiding groot is om vooral met jezelf bezig zijn. Al kan ik natuurlijk alleen voor mezelf praten. Ik ben pas op relatief late leeftijd prof geworden en ken dus ook de andere kant van de maatschappij. Dat helpt mij nog meer te waarderen en te genieten van wat ik heb. Toch kan ik me er nog wel steeds over verbazen dat Neymar verkocht wordt voor 200 miljoen euro. Anderzijds: voor mij betaalde Feyenoord ook enkele miljoenen aan FC Utrecht. De gedachte dat ik zo’n prijs kennelijk waard ben, tja, een heel gek idee natuurlijk.’’

Toch: ‘jouw’ wereldje?
,,Ik vind mijn weg in de voetballerij door mezelf te blijven. Ik ben niet het type dat stoer gaat doen om het stoer doen. Machogedrag is niets voor mij. Op het veld doen wat van me wordt gevraagd, dat houdt me op de been. Tegelijkertijd beleef ik deze wereld ook als eentje waarin je op een bijzondere manier met elkaar alles opzij kunt zetten voor een gezamenlijk doel. En, zoals vorig seizoen, prachtige dingen kunt bereiken.’’

Heeft de geboorte van je dochter Faye (2) hierin een rol gespeeld? Dat je rustiger bent geworden.
,,Nee. Ik ben van nature al geen onruststoker. Faye leert me wel nóg meer te relativeren. Stel: de trainer stelt me niet op tegen FC Twente, dan zou ik verschrikkelijk balen. Alleen zul je me dan niet horen roepen dat het een schande is. Als ik Faye zie, weet ik wat écht belangrijk is. Bovendien: ik voetbal bij de mooiste club ter wereld. Er zijn miljoenen Nederlanders die geen leuk werk hebben, of zelfs werkloos zijn. Zij mogen klagen. Niet ik, als ik een keertje reserve sta.’’

De mooiste club ter wereld, zeg je. Was dat ook het gevoel dat je ogen zondag verraadden, toen je scoorde tegen Vitesse?
,,Met dat juichen, bedoel je? Weet je, nadat ik vorig seizoen had gescoord tegen FC Utrecht, ging ik van pure gekheid op de reclameborden staan. Heeft Michiel Kramer me nog lang mee gepest, want het past helemaal niet bij mijn nuchtere aard. Maar dít is dus wat Feyenoord in me losmaakt, ook na die goal tegen Vitesse weer. Nog steeds verwonder ik me erover dat ik hier, als jochie dat al idolaat was van de club, mag staan. Mijn vader heeft hetzelfde. Mijn moeder vertelde me laatst toevallig dat hij haar tijdens wedstrijden soms zomaar op de schouders tikt en dan toefluistert: ’Wat mooi hè, dat Jens Feyenoorder is’. Prachtig, toch? Precies dat gevoel heb ik ook. Bij die kampioenswedstrijd tegen Heracles was dat nog het meest hevig. Vanaf de warming-up al, toen dat stadion al bomvol zat, kwamen de emoties in me naar boven. En daarna, die adrenaline die je voelde, die sfeer; onovertroffen. Kippenvel op mijn armen, man, echt. Nu weer. Dit is waarom ik nog jaren voor Feyenoord wil spelen.’’

Iets wat niet altijd vanzelfsprekend was. Je leek naar Hoffenheim te vertrekken, begin 2016.
,,Ik ben blij dat ik ben gebleven. Ik zeg niet dat ik nooit in het buitenland wil spelen, maar het is voor mij niet zaligmakend. Zeker ook nu ik mijn dochtertje heb. Ik heb voor haar een beschermengel op mijn arm laten tatoeëren, puur symbolisch. Ik moet er niet aan denken dat ik haar niet dagelijks kan zien. Voetballen in het buitenland lijkt me een vrij eenzaam bestaan. En trouwens, bij Feyenoord valt nog genoeg te winnen. We hebben nu drie prijzen gepakt. Daar mogen er wat mij betreft nog wel wat bij komen. Al heb ik niet de illusie dat we dit seizoen meteen de Champions League zullen winnen…’’

Toch: de man die in 2009 nog vakkenvuller was in de Dirk van den Broek, speelt straks misschien tegen Lionel Messi.
,,Ja, ongelooflijk, hè. Heb je het weer: ik blijf me maar verwonderen over al dat moois dat ik meemaak.’’

Ben jij dan het type dat na afloop het shirtje vraagt bij Messi?
,,Die kans is groter dan andersom. Ik verwacht niet dat Messi op mij afkomt en zegt: ‘Hé Jens, shirtje ruilen?’ Maar eerlijk: ik ruil eigenlijk nooit shirtjes. Dat realiseerde ik me laatst nog toen ik mijn kast aan het opruimen was. Hoewel ik met Manchester United en AS Roma toch tegen wat leuke clubs heb gespeeld, heb ik vooral eigen shirtjes. Zonde eigenlijk. Wat dat is? Tja, ongemak denk ik. Ik zou me zo’n supporter voelen als ik om een shirtje van een tegenstander ga bedelen.’’

Maakt Feyenoord überhaupt kans om eerste of tweede te worden in de poule?
,,Als je heel realistisch bent, zeg je nee. Anderzijds: Feyenoord wint ook van United. Heel cliché: kansloos ben je nooit. Zeker in de Kuip niet. We moeten ons in elk geval ten doel stellen om te overwinteren in Europa. Kan ook met een derde plaats."

Een plaats waarvoor jullie supporters in de eredivisie niet meer tekenen.
,,Wij ook niet. Feyenoord moet tot het laatst meedoen om de titel. Tegen Vitesse speelden we 25 minuten prima. Als we dat uitbouwen tot een hele wedstrijd, maken we weer een goede kans om straks op die Coolsingel te staan.’’

En dan zit je straks misschien ook nog bij de Oranje-selectie.
,,Ja wie weet. Zou een hele eer zijn, hoe lastig het ook gaat worden tegen Frankrijk. Ik ben geen Dennis Bergkamp hè, die een geweldige stilist was. Dus fantastisch als ik er weer bij zou zitten, net zoals voor de zomer. Al ben ik tussen die grote jongens nog wat meer op de achtergrond dan in de Kuip. Laat ik ook bij Oranje eerst maar mijn voeten spreken.’’

Daar hebben ze bij Feyenoord een kreet voor.
,,Geen woorden maar daden, geloof ik hè. Tja, ik denk dat die slogan wel op mijn lijf is geschreven.

Bron: Ad.nl

Aanbevolen voor jou

You must be logged in to post a comment Login