Zijn interesse , zijn persoonlijkheden en zelfs zijn naam heeft hij van zijn vader. “Ruud is een erg vrolijke jongen, hij staat positief in het leven”, vertelt de Ruud Vormer die geboren werd in de jaren ’50. “Je ziet hem bijna altijd wel lachen en is zelden chagrijnig. Hij is net als ik een optimist, we bekijken alles van de zonnige kant. Dat is soms ook wel nodig in deze tijden.”
Ruud en zijn vader lijken op elkaar. Zo vrolijk als Ruud vorig jaar na de wedstrijd Roda JC tegen zijn nieuwe club Feyenoord in een interview vertelde dat ‘een dolletje moet kunnen’, zo enthousiast kan zijn vader over hem vertellen, waaronder ook over hun gedeelde hobby. “Ruud is een echte auto-liefhebber, hij gaat naar sites als autoscout.nl en dan belt ie mij op als ie wat leuks gevonden heeft, hij vraagt dan wat ik er van vind.
Ik denk dat hij die liefde voor auto’s een beetje van mij heeft overgenomen. Ik houd er ook van, maar hij is intussen gekker op auto’s als dat ik ben. Hij speelde vroeger al met autootjes en hij had toen hij net achttien jaar was, in één keer zijn rijbewijs. Hij deed er alles aan om dat papiertje te krijgen.” Naast die autogekte die hij al vroeg had, was Ruud als kind veel buiten. “Hij was heel vaak aan het fietsen of voetballen”, gaat Ruud senior verder. “We begonnen vroeger met zijn drieën buiten te voetballen: Ruud, zijn zus en ik, maar een tijdje later stonden we na het avondeten met zijn veertigen op een veldje te voetballen, ouders en kinderen.”
De familie Vormer was toen al, op het veldje, als familie samen. Ook nu Ruud en zijn zus uit huis zijn, is de familie nog erg hecht. “We bellen zo’n vijf á zes keer per week naar Rotterdam en naar onze dochter. Ik ben echt heel dankbaar dat we zo hecht zijn met elkaar.” Ook met zijn vrienden spreekt Ruud nog veel af ondanks de afstand tussen Hoorn en Rotterdam. “Daar heb je het dan weer hè”, zegt zijn vader. “Hij vindt het helemaal niet erg om op en neer te rijden naar zijn vrienden, dat komt door die liefde voor auto’s en autorijden. Bij wijze van spreken zou hij voor een half uurtje al die kilometers op de weg rijden.”
Sociale contacten zijn erg belangrijk voor de Rotterdammer. “Als hij op trainingskamp is in Marbella, zoals afgelopen zomer, dan mist hij zijn omgeving. Hij wil het liefst gewoon bij zijn vriendin en zijn jochie zijn.” Ruud is sinds hij vader is geworden enigszins veranderd. “Hij voelt zich verantwoordelijker en hij is iets serieuzer geworden”, gaat zijn vader verder. “Het was voor mij wel even wennen. Hij had het wel altijd over dat hij als hij groot was kinderen wilde hebben, maar even later zie je hem bezig met een kindje.
Pampertje verschonen en drinken geven, dat vind ie leuk om te doen. Hij en zijn vriendin hebben ontzettend veel plezier van het verzorgen van hun kind, ik denk dat ze beiden er aan toe waren.” Sportief gezien gaat het wat stroever. “Hij wil net als elke voetballer elke week spelen, maar hij beseft ook dat hij bij een topclub zit en dat daar veel goede spelers onder contract staan, de besten mogen dan starten. Hij zegt dan ook vaak dat hij alleen maar hard kan trainen. Als hij teleurgesteld is omdat ‘hij weer eens op de bank moet starten’, dan zeggen wij thuis ook nog eens tegen hem dat hij het wel gaat redden als hij hard blijft werken.
Maar elke speler die verhuist van club (en van stad) heeft even de tijd nodig om aan te passen, hij heeft daarnaast ook net een kindje erbij. Zo’n iemand heeft ongeveer een jaartje nodig om zich aan te passen. Ik denk dan ook dat hij volgend seizoen er gewoon staat.” Ruud komt uit Hoorn, een Noord-Hollands plaatsje, toch wilde hij heel graag in het rood wit van Feyenoord spelen. “Wij thuis hadden nooit een club waar we echt achter stonden”, legt de geboren Amsterdammer uit. “Zolang er maar mooi voetbal te zien was.
Maar toen Ruud bij een profclub kwam te voetballen waren we uiteraard wel voor zijn club. Hij had toen hij profvoetballer werd al snel door dat hij voor Feyenoord wilde gaan spelen. Al die supporters tegen je en de tunnel, het maakte echt indruk op hem, hij vond het geweldig om in De Kuip te spelen. Wij gaan negen van de tien keer mee om te kijken, maar je zult mij nooit fanatiek schreeuwend tegenkomen, ik zit er gewoon rustig van te genieten.”
Bron: Headliner sportmagazine.nl
You must be logged in to post a comment Login